Stamboom Baars Rhenen

Samuel Guichenon

Persoonskaart

Ouders

vader	Geboortedatum	moeder	Geboortedatum
Grégoire Guichenon	ABT 1575	Claudine Chausset (Guichenon)	1578

Partners

Partners	Geboortedatum	Kinderen
Claudine Polliac (Guichenon)		Antoine François Guichenon Catherine Guichenon Jeanne Constance Guichenon Françoise Ursule Guichenon Antoinette Guichenon

Persoonsgebeurtenissen

Soort gebeurtenis	Datum	Plaats	Omschrijving
Geboorte	18.08.1607	Mâcon, Bourgogne, Frankrijk
Doop	23.08.1607	Pont-de-Veyle, Département de l'Ain, Rhône-Alpes, Frankrijk
Beroep			Advocaat, Geschiedkundige en Genealoog
Overlijden	08.09.1664	Bourg-en-Bresse, Département de l'Ain, Rhône-Alpes, Frankrijk
Begrafenis	09.09.1664	Bourg-en-Bresse, Département de l'Ain, Rhône-Alpes, Frankrijk

Notities


Samuel Guichenon werd geboren in Macon, 18 augustus. 1607. de Grégoi re Guichenon, Surgeon [2] ſoi - diſant Dokter van Châtillon - les Dombes, die oa in 1595 trouwde in Bourg-en-Breſſe, met Claudine Chauſ ſat, van wie hij Daniel, Pierre & Samuel had, het onderwerp van deze lof. Grégoire Guichenon vestigde zich in Bourg, en het eerste kind van premieron werd gebouwd in de Egliſe Paroiſſiale van deze stad. Maar toen de religie daar respectvol werd, werd hij gedwongen het gezin over te dragen naar Macon, waar de Proteſtans werden getolereerd. Grégoire Guichenon ging toen naar Chatillon-les-Dombes waar hij stierf. Wat mijn zoon Samuel betreft, hij werd gebouwd in Pont-de-Veyle. Hij werd geboren in de Reformed Pretended Religion, waarvoor onze vader zich had uitgesproken. Het is nutteloos om te bewijzen dat Guichenon in Mâcon is geboren, aangezien het een feit is dat door niemand vandaag is verteld. [3] Phi libert Collet, auteur van een kritiek Mſ. de l'Hiſtoire de Breſſe, door Guichenon, verzekerde me dat de reden voor zijn terugkeer naar de Reli gion de ſes peres een reden was die hij had te midden van een eerbiedwaardige man die hem aanspoorde om de protestantse religie afzweren, het katholicisme volgen. M. Collet deed ook alsof Guichenon, nadat hij een paar jaar in de Boutique de ſon pere had doorgebracht, het ouderlijk huis verliet om te reizen; & dat hij in Italië was, riep hij uit in Aſſiſe, en gezien het portret van S. François: Hier is de man die me adviseerde mijn religie te veranderen! [4] Door deze gebeurtenis getroffen, lanceerde hij geen moment om de fouten van de gereformeerden achter te laten. Terug in zijn thuisland studeerde hij rechten en trouwde hij met een rijke weduwe, wiens fortuin hem in staat stelde te werken, omdat hij sterk werd bepaald door zijn dominante smaak voor geschiedenis. Hij stierf op 8 september 1664, 57 jaar oud, en werd begraven bij de Jacobijnen van Bourg aan de rechterkant, in een kapel waar ik verschillende Epi-tapijten zag, waarvan de herinnering wordt geëerd. Ik zal alleen deze terugbrengen die altijd de beste is https://books.googleusercontent.com/books/content?req=AKW5QacFBHY7h-GWyT7ZutPsKMXxkRPVuG7K6-ttuVJ8l0Gw4eopIjsaXwxRZaC-blvEH07vM-AQQjQxqnc2WZ10a7T8MHK_osABWZLe5TiI4PEhAQYp3HcsBo9HbxJKi_1Sz3xtIc5IkbX9h7YRGvTF0a_rhCxbXXapIBC7iI96f3X_PA6EqOGgFS5KUJ-mX4cUVL-Y811q1tV6hb2MEtl58VTy3rgLnPHsT-p_CfUti1QkISxqUezMwOjqDuhTS6GO5tY4GUPFgsq84_EzQS188Ue5Z8sw6UMsaKK6tWpRNrS_vv6Im_I https://en.wikipedia.org/wiki/Samuel_Guichenon He was one of three sons born to Grégoire Guichenon and Claudine Chaussat, a Calvinist family originating in Châtillon-les-Dombes. His father was a surgeon at Bourg-en-Bresse and his mother was the daughter of a rich merchant from Bourg-en-Bresse, but they settled in Mâcon to be closer to the Protestant community at Pont-de-Veyle. He had an active adolescence "with prodigious humour and a tender heart" and studied law in Annonay before completing his doctorate in Lyon. Under the influence of an old clergyman from Bourg-en-Bresse, following a trip to Italy and a dream about Francis of Assisi, Samuel renounced Calvinism and converted to Catholicism in 1630.[1] He began studying judicial law and became a lawyer in Bourg-en-Bresse. He married three times - one of these was to a rich widow, whose wealth allowed him to devote himself completely to his historical research. In 1650 he published his Histoire de la Bresse et du Bugey but he refused to edit the "Histoire de la Dombes" in the way Vaugelas wished, since this would involve justifying France's annexation of this project and bias the work. Also in 1650 he was made dynastic historian to the House of Savoy (then under the regency of Christine of France until her son Charles Emmanuel II came of age) and to write a History of the Estates of Savoy he moved to Turin. In 1651 he was made a count palatine by Ferdinand III, Holy Roman Emperor - he was also a knight of the Holy Roman Empire.[2] He displeased the House of Savoy by disputing traditional chroniclers and disproving its hereditary rights to several lost territories such as Geneva and Cyprus. He clarified certain obscure points in its history and revealed some well-kept secrets, which led to many polemical disputes with other historians. Finally, under pressure, he recognized the House's traditional claim to Saxon origins and a dynastic link with the Holy Roman Emperor and endorsed the Duke of Savoy's policy of regional expansion towards Italy and of renouncing its claims to lands in western Europe which were too difficult to capture or hold onto due to French pressure. In 1658 Louis XIV of France ennobled Guichenon and made him official historian of France.[1] His Histoire généalogique de la Royale Maison de Savoie was published in Lyon in 1660 and presented to Christine of France - it marked the start of a new age in history-writing in which research was founded on the authenticity of sources and rational study. He was awarded the Cross of Saint Maurice. Never published, his last work was Le Soleil en son apogée, a panegyric of Christine, edited during the last months of his life. He is buried in the église des Jacobins at Bourg-en-Bresse. He was highly thought of until the end of the 18th century. Works Histoire de la Bresse et du Bugey (1650). Le Soleil en son Apogée ou Histoire de Chrestienne de France, Duchesse de Savoie, Princesse de Piémont, Reyne de Chypre (1664) Histoire généalogique de la Royale Maison de Savoie ou Histoire généalogique de la Royale Maison de Savoie justifiée par titres, fondations de monastères, manuscrits, anciens monumens, histoires, et autres preuves authentiques, published by Jean-Michel Briolo (1660)[3] Bibliotheca Sébusiana, published by Jean-Michel Briolo (1660) Episcopum Bellicensium chronologica series (1642) Histoire de la souveraineté de la Dombes[4] Volume 1 Volume 2 References Bulletin du bibliophile et du bibliothécaire de J. Techener, 1863, p.566. Titles given by Jean Irénée Depéry, Biographie des hommes célèbres du Département de l'Ain, 1833 (Lire en ligne). Antoine Varillas accused the work of plagiarizing the historian Giovan Battista Nani without acknowledgement, but this is impossible since Nani's work appeared two years after Guichenon's. Not published in Guichenon's lifetime, it was begun at the request of Anne Marie Louise d'Orléans. However, he was accused of reporting certain events in it later than they actually happened. Sources (in French) Ferdinand Hoefer, Nouvelle biographie générale depuis les temps les plus reculés jusqu’à nos jours, avec les renseignements bibliographiques et l’indication des sources à consulter, Paris, Firmin-Didot frères, 1853-70. 46 volumes, p. 537 (in French) E. Haag, La France Protestante, ou Vies des protestants français qui se sont fait un nom dans l’histoire, Paris, Joùel Cherbuliez, 1846-1858

Samuel Guichenon werd geboren in Macon, 18 augustus. 1607. de Grégoi re Guichenon, Surgeon [2] ſoi - diſant Dokter van Châtillon - les Dombes, die oa in 1595 trouwde in Bourg-en-Breſſe, met Claudine Chauſ ſat, van wie hij Daniel, Pierre & Samuel had, het onderwerp van deze lof. Grégoire Guichenon vestigde zich in Bourg, en het eerste kind van premieron werd gebouwd in de Egliſe Paroiſſiale van deze stad. Maar toen de religie daar respectvol werd, werd hij gedwongen het gezin over te dragen naar Macon, waar de Proteſtans werden getolereerd. Grégoire Guichenon ging toen naar Chatillon-les-Dombes waar hij stierf.

Wat mijn zoon Samuel betreft, hij werd gebouwd in Pont-de-Veyle. Hij werd geboren in de Reformed Pretended Religion, waarvoor onze vader zich had uitgesproken. Het is nutteloos om te bewijzen dat Guichenon in Mâcon is geboren, aangezien het een feit is dat door niemand vandaag is verteld. [3] Phi libert Collet, auteur van een kritiek Mſ. de l'Hiſtoire de Breſſe, door Guichenon, verzekerde me dat de reden voor zijn terugkeer naar de Reli gion de ſes peres een reden was die hij had te midden van een eerbiedwaardige man die hem aanspoorde om de protestantse religie afzweren, het katholicisme volgen. M. Collet deed ook alsof Guichenon, nadat hij een paar jaar in de Boutique de ſon pere had doorgebracht, het ouderlijk huis verliet om te reizen; & dat hij in Italië was, riep hij uit in Aſſiſe, en gezien het portret van S. François: Hier is de man die me adviseerde mijn religie te veranderen! [4] Door deze gebeurtenis getroffen, lanceerde hij geen moment om de fouten van de gereformeerden achter te laten. Terug in zijn thuisland studeerde hij rechten en trouwde hij met een rijke weduwe, wiens fortuin hem in staat stelde te werken, omdat hij sterk werd bepaald door zijn dominante smaak voor geschiedenis. Hij stierf op 8 september 1664, 57 jaar oud, en werd begraven bij de Jacobijnen van Bourg aan de rechterkant, in een kapel waar ik verschillende Epi-tapijten zag, waarvan de herinnering wordt geëerd. Ik zal alleen deze terugbrengen die altijd de beste is

https://books.googleusercontent.com/books/content?req=AKW5QacFBHY7h-GWyT7ZutPsKMXxkRPVuG7K6-ttuVJ8l0Gw4eopIjsaXwxRZaC-blvEH07vM-AQQjQxqnc2WZ10a7T8MHK_osABWZLe5TiI4PEhAQYp3HcsBo9HbxJKi_1Sz3xtIc5IkbX9h7YRGvTF0a_rhCxbXXapIBC7iI96f3X_PA6EqOGgFS5KUJ-mX4cUVL-Y811q1tV6hb2MEtl58VTy3rgLnPHsT-p_CfUti1QkISxqUezMwOjqDuhTS6GO5tY4GUPFgsq84_EzQS188Ue5Z8sw6UMsaKK6tWpRNrS_vv6Im_I

https://en.wikipedia.org/wiki/Samuel_Guichenon

He was one of three sons born to Grégoire Guichenon and Claudine Chaussat, a Calvinist family originating in Châtillon-les-Dombes. His father was a surgeon at Bourg-en-Bresse and his mother was the daughter of a rich merchant from Bourg-en-Bresse, but they settled in Mâcon to be closer to the Protestant community at Pont-de-Veyle. He had an active adolescence "with prodigious humour and a tender heart" and studied law in Annonay before completing his doctorate in Lyon.

Under the influence of an old clergyman from Bourg-en-Bresse, following a trip to Italy and a dream about Francis of Assisi, Samuel renounced Calvinism and converted to Catholicism in 1630.[1] He began studying judicial law and became a lawyer in Bourg-en-Bresse. He married three times - one of these was to a rich widow, whose wealth allowed him to devote himself completely to his historical research. In 1650 he published his Histoire de la Bresse et du Bugey but he refused to edit the "Histoire de la Dombes" in the way Vaugelas wished, since this would involve justifying France's annexation of this project and bias the work. Also in 1650 he was made dynastic historian to the House of Savoy (then under the regency of Christine of France until her son Charles Emmanuel II came of age) and to write a History of the Estates of Savoy he moved to Turin. In 1651 he was made a count palatine by Ferdinand III, Holy Roman Emperor - he was also a knight of the Holy Roman Empire.[2]

He displeased the House of Savoy by disputing traditional chroniclers and disproving its hereditary rights to several lost territories such as Geneva and Cyprus. He clarified certain obscure points in its history and revealed some well-kept secrets, which led to many polemical disputes with other historians. Finally, under pressure, he recognized the House's traditional claim to Saxon origins and a dynastic link with the Holy Roman Emperor and endorsed the Duke of Savoy's policy of regional expansion towards Italy and of renouncing its claims to lands in western Europe which were too difficult to capture or hold onto due to French pressure.

In 1658 Louis XIV of France ennobled Guichenon and made him official historian of France.[1] His Histoire généalogique de la Royale Maison de Savoie was published in Lyon in 1660 and presented to Christine of France - it marked the start of a new age in history-writing in which research was founded on the authenticity of sources and rational study. He was awarded the Cross of Saint Maurice. Never published, his last work was Le Soleil en son apogée, a panegyric of Christine, edited during the last months of his life. He is buried in the église des Jacobins at Bourg-en-Bresse. He was highly thought of until the end of the 18th century.

Works
Histoire de la Bresse et du Bugey (1650).
Le Soleil en son Apogée ou Histoire de Chrestienne de France, Duchesse de Savoie, Princesse de Piémont, Reyne de Chypre (1664)
Histoire généalogique de la Royale Maison de Savoie ou Histoire généalogique de la Royale Maison de Savoie justifiée par titres, fondations de monastères, manuscrits, anciens monumens, histoires, et autres preuves authentiques, published by Jean-Michel Briolo (1660)[3]
Bibliotheca Sébusiana, published by Jean-Michel Briolo (1660)
Episcopum Bellicensium chronologica series (1642)
Histoire de la souveraineté de la Dombes[4]
Volume 1
Volume 2
References
Bulletin du bibliophile et du bibliothécaire de J. Techener, 1863, p.566.
Titles given by Jean Irénée Depéry, Biographie des hommes célèbres du Département de l'Ain, 1833 (Lire en ligne).
Antoine Varillas accused the work of plagiarizing the historian Giovan Battista Nani without acknowledgement, but this is impossible since Nani's work appeared two years after Guichenon's.
Not published in Guichenon's lifetime, it was begun at the request of Anne Marie Louise d'Orléans. However, he was accused of reporting certain events in it later than they actually happened.
Sources
(in French) Ferdinand Hoefer, Nouvelle biographie générale depuis les temps les plus reculés jusqu’à nos jours, avec les renseignements bibliographiques et l’indication des sources à consulter, Paris, Firmin-Didot frères, 1853-70. 46 volumes, p. 537
(in French) E. Haag, La France Protestante, ou Vies des protestants français qui se sont fait un nom dans l’histoire, Paris, Joùel Cherbuliez, 1846-1858